Lijst 5, nummer 2: Bert-Jan Dokter

De lokale sociaaldemocraten die het de komende periode gaan doen in Oldebroek, stellen zich aan u voor. Vandaag is het de beurt van de nummer 2 op de lijst: Bert-Jan Dokter.

Wie ben je?
Gerrie Bosman & Arie Dokter gaven me de roepnaam Bert-Jan mee na mijn geboorte in de Azaleastraat te Wezep. Dat was op de dag dat The Beatles op nummer 1 stonden in de Top40 met ‘Hey Jude’ (dan heeft u iets te Googlen) .

Na het doorlopen van de Meidoornschool, Chr. MAVO Weidebeek en een kort stukje MTS-E kwam ik in de pluimveeverwerkende sector terecht. De welbekende FriKi, dus. Tussendoor vervulde ik nog mijn dienstplicht. Bij Plukon was ik bijna 12,5 jaar in dienst. Als orderpicker, data verwerker en uiteindelijk systeembeheerder.

Wat doe je?
Rond 1999 schakelde ik over naar ICT dienstverlening. In 2007 maakte ik van daaruit de overstap van zakelijke dienstverlening naar een interne ICT functie bij een Jeugdzorg instelling. Mijn huidige werkgever, waar ik naast ICT’er ook lid ben van de Ondernemingsraad.

Rond 1990 kwam ik privé nog in aanraking met een persoonlijke droom. Radio en pop muziek. Ik mocht aan de wieg van de geboorte van LOCO radio staan. Tegenwoordig bekend als LOCO Media groep. Ook daar allerhande rollen vervuld als vrijwilliger. Van programmamaker, coördinator, systeembeheerder tot (Interim voorzitter). Op zaterdagochtenden sta ik me er tegenwoordig uit te leven als Deejay bij LOCOfm. Mijn wekelijkse ontspanningsmoment in ethergolfvorm.

Waarom bedrijf je politiek?
Ik had voorheen niet bijzonder veel interesse in de politiek. Was er niet zo mee bezig. De keren dat ik er lokaal mee in aanraking kwam had ik ook niet de meest positieve ervaringen. Dat veranderde gaandeweg de jaren. Dat begon eigenlijk in de jaren ’90 met lidmaatschap van FNV en toetreden tot Ondernemingsraad bij mijn werkgever. Daar ontstond mijn gevoel dat je niet alleen iets kunt ‘vinden’ maar ook iets kunt ‘doen en bereiken’. Dat je daarmee voor het collectief kunt gaan staan en dat je daar energie van krijgt.

In 2002 zag ik mezelf ineens de programma’s en beginselen van landelijke partijen doorsnuffelen. Ik eindigde bij een keuze tussen SP en PvdA. U hebt het waarschijnlijk al door: Het werd PvdA.

Nadat ik me ging verdiepen in lokale politiek ontstond er een totaal onverwachte energie in me. Lokale politiek raakt namelijk onze dorpen, ons verenigingsleven, onze omgeving en onze zorg voor elkaar. En niet alleen het nu, maar ook de toekomst. De ene keer bestudeer en bespreek je een bestemmingsplan, de nadere keer zaken als sportbeleid, zorg en welzijn.

Ik spiegel de missie van volksvertegenwoordiger aan mijn idealen aan. Fijn met elkaar omgaan. Voor elkaar opkomen. De mix van menselijkheid, beschaving en vrijheid. De ruimte om jezelf te kunnen zijn binnen een samenleving die van elkaar afhankelijk is om een fijne leefomgeving te ervaren.

Welvaart begint voor mij bij de beleving van welzijn. Gelijkwaardig zijn vanuit verscheidenheid. De mogelijkheid om je te kunnen ontwikkelen. Genieten van vrijheid zonder die van een ander op te offeren of te betreden. Dat iedereen op eigen niveau volwaardig mee kan doen. Waardigheid.

Een beschaving herken je aan haar omgang met de zwakkeren. De omgang met mens én dier. Het besef van het leven op een aardbol die ook anderen na ons graag in welzijn willen bewonen.

Er wordt me wel eens gevraagd of politiek ‘leuk’ is. Met regelmaat vind ik het spel absoluut niet leuk. Zelfs onzinnig. Lange vergaderingen waar veel gepraat wordt, maar als je het effect optelt er met veel woorden weinig wordt gezegd. En soms nog minder bereikt. Een hele avond praten terwijl het voorstel waar het mee begon onveranderd aangenomen wordt. Ik ben nu 4 jaar raadslid. In die periode heb ik opmerkelijk veel wantrouwen gezien en het spel om anderen in een kwaad daglicht te stellen. Sommige volksvertegenwoordigers genieten er blijkbaar van. Ik put echter totaal geen energie uit negativiteit.

Als het alleen om dat deel van het spel zou gaan stond ik absoluut niet meer verkiesbaar op de lijst. Zonde van mijn en uw tijd. M’n gezin moet immers ook de effecten van deze keuze dragen. Vele avonden van huis. Iedereen die actief is in, bijvoorbeeld, het verenigingsleven of vrijwilligerswerk weet dat dergelijke keuzes wat van je vragen.

Dankzij politiek leer ik echter nog wekelijks. Dat mensen om je heen compleet andere uitgangspunten en idealen hebben. Dat er zoveel mensen zijn met een drive en ideeën. Zowel in de politiek als in onze lokale samenleving. De verscheidenheid prikkelt me nog steeds. En als je als volksvertegenwoordiger een stukje van je visie kunt bewerkstelligen is dat een beloning. Als je iets kunt veranderen of mensen kunt helpen, dat voel ik me nuttig. Dat is positiviteit en dát geeft me energie.

Democratie en onze huidige vrijheden zijn verkregen met grote offers. Dat besef leeft diep in me. En ik zie dat er best veel mensen zijn die daar de schouders voor op halen. Ik ervaar het als heel bijzonder dat ik die democratie mag dienen, in Oldebroek.  Hoe bijzonder is het dat je op een verkiezingslijst mag staan namens een groep verenigde mensen. Hoe bijzonder is het dat er inwoners zijn die jou en je visie(her-)kennen en die naar een stembureau gaan om, uit alle beschikbare partijen en namen, jóuw naam te kiezen als hun volksvertegenwoordiger?